Qubity, które są wykorzystywane przez komputery kwantowe, są pewnego rodzaju odpowiednikiem bitów działających w klasycznych urządzeniach obliczeniowych. Czyli znajdziemy je w procesorach laptopów, komputerów stacjonarnych, tabletów, telefonów, a nawet małych łącznikach telekomunikacyjnych. Bity są jednak znacznie inne od qubitów. Za pośrednictwem bitów maszyny mogą posługiwać się tak zwanym językiem binarnym. Oznacza to, że sprawdzają tylko dwa wyjścia równocześnie. Mogą otrzymać wynik w postaci jedynki lub zera. W taki sposób komunikują ze sobą rozwiązania.
Oczywiście nawet klasyczny komputer może być szybki, posiadać ogromną liczbę bitów. Jednak nigdy nie dorówna podczas liczenia maszynom kwantowym ze względu na to, że biorą one pod uwagę wszystkie wyniki obliczeń jednocześnie. Oczywiście komputery kwantowe nadal mają swoje ograniczenia. Jednak trwa ich rozbudowa w postaci dodawania coraz większej liczby tranzystorów. Oznacza to, że komputery kwantowe są ulepszane na zasadzie podobnej, co klasyczne sprzęty komputerowe. Ponieważ poprzez dodawanie nowych komponentów, komputery kwantowe otrzymują jeszcze więcej qubitów, a wraz z nich więcej prędkości obliczeniowej.
Zastosowanie qubitów zamiast bitów w świecie obliczeń
Tak zwane splatanie atomów sprawia, że naukowcy za pośrednictwem komputerów kwantowych mogą wprowadzić wiele qubitów w ten sam stan skupienia. Dzięki temu system 4 qubitów może przechowywać nawet milion różnorodnych wartości w tym samym czasie. Dla mocy obliczeniowej oznacza to przede wszystkim tyle, że komputery kwantowe mają niebotycznie więcej zastosowań. Rozwiązują wszelkie problemy, które klasyczne komputery napotykają podczas przemierzania przez miliony lub setki milionów liczb pierwszych.
O ile łatwo jest mnożyć małe liczby przez duże, o tyle o wiele trudniej jest działać w odwrotnym kierunku; nie można po prostu spojrzeć na liczbę i określić jej czynników. Jest to podstawa jednej z najpopularniejszych form szyfrowania danych.