Zacznijmy do pytania, która forma jest poprawna – dużą literą czy wielką literą? Tutaj wiadomość jest dobra dla zwolenników obydwu z nich, ponieważ dwie formy są poprawne. Błędny będzie jednak zwrot – pisać coś z dużej lub wielkiej litery, ponieważ to kopia z języka rosyjskiego. W Polsce mówimy pisać dużą lub wielką literą.
Oprócz tak oczywistych zasad jak pisanie wielką literą: imion ludzi, zwierząt i roślin, nazwisk, nazw mieszkańców, krain geograficznych, państw i kontynentów oraz członków narodów i ras. Nazw świąt, budowli, zabytków, przedsiębiorstw i obiektów kultury. Nazw urzędów, władz i instytucji, czy też nazw programów i imprez. Funkcjonują też w naszym języku słowa pisane wielką literą, które wcale nie są tak oczywiste. Piszemy na przykład Morze Bałtyckie, ale już morze Bałtyk. Wynika to z zasady, według której – jeśli drugi człon nazwy własnej nie odmienia się, to człon pierwszy pisze się małą literą, a drugi wielką, np. pustynia Gobi. Wszyscy znamy też zasadę mówiącą, że przymiotniki piszemy małą literą. Jest tylko jeden wyjątek – przymiotniki dzierżawcze, które odpowiadają na pytanie czyj piszemy wielką, np. dramat Szekspirowski.
Duża lub mała litera – sam zdecyduj
Warto także bliżej przyjrzeć się liberalnym regułom, które dają nam wybór czy chcemy napisać wyraz małą czy wielką literą. Należą do nich kierunki świata, nazwy pojęć abstrakcyjnych oraz nazwy epok, z wyjątkiem Młodej Polski, którą zawsze piszemy wielkimi literami.