Język staronordyjski znamy przede wszystkim z różnorodnych opowiadań, sag, seriali lub historii. Wiele osób kojarzyło tę mowę ze skaldycznych wersetów. W pewnym sensie pomimo upływu setek lat język przetrwał do dziś. Na Islandii ludność posługuje się unowocześnioną wersją języka staronordyjskiego. Tłumacze uważają, że jest wiele słów dawnych nordów, przetrwało do dziś. Język, który pochodzi z rozsławionej epoki wikingów, dał również początek angielskim słowom. Głównie przez wpływ, który wywierali ci ludzie na angielskie królestwo podczas zajmowania terytorium. Oprócz tego język staronordyjski był szablonem, który posłużył ludziom północy do stworzenia kilku dzisiejszych języków:
- Islandzki
- Fiński
- Farerski
- Szwedzki
- Norweski
Historia języka staronordyjskiego
W średniowieczu, ludzie mieszkający na terenie Skandynawii, nazwali swój język donsk tunga (anglicy nazywali go Old Norse – czyli staronordyjski). Ludzie nie są do końca pewni, dlaczego taka nazwa się przyjęła. Nie jesteśmy w stanie wskazać dokładnych początków tej nazwy w historii. Geneza pozostaje tajemnicą. Część historyków uznała jednak, że to ze względu na dawne wpływy Danii. Duński dwór tysiące lat temu dyktował ludziom północy standardy. Z tego względu miał największy wpływ na obyczaje i rozwój kulturowy. Duńczycy jako ród najbliżej imperium Europy panował wśród innych mocarstw północnych.
Wiele osób zadaje sobie pytanie dotyczące różnic językowych między Old Norse i Old English. Otóż język staronordyjski, chociaż był spokrewniony z tym używanym przez wikingów na terenie Anglii, różnił się. Mimo wszystko historycy uważają, że osoba posługująca się językiem staronorweskim mogła porozumieć się z użytkownikiem staroangielskiego. To bardzo ciekawe zjawisko ze względu na to, że języki dojrzewały w zupełnie innej lokalizacji. Źródło tych języków pochodzi jednak ze stylu mowy germańskiej. Miała ona swoje początki na wieki przed erą wikingów.
Staronordyjski jako odrębna mowa
Staronordyjski język to odmienna mowa. Rozwijał się w zupełnie innym tempie i niezależnie od języków sprowadzonych do Anglii. Ta odmiana językowa jest najbardziej wysuniętym na północ językiem, który w unowocześnionej formie przetrwał do dziś. Swoją przeszłość dzieli przede wszystkim z antycznymi mowami germańskimi. Były popularne tysiące lat przed naszą erą. Bardziej odległe dla nordyjskiego języka są nasze rodzime odmiany starodawnych języków europejskich. Należały do nich:
- Łacina
- Starożytna Greka
- Sanskryt