Czy myśleliście nad tym, skąd wziął się język polski na świecie? Nie? Zapoznajcie się z kilkoma poniższymi faktami. Prawie 6 tysięcy lat temu prawdopodobnie między Europą i Azją żyły plemiona, które posługiwały się unikatowym językiem. O dziwo po tamtej mowie nie ma dziś śladu. Jej pozostałości lingwiści zebrali jednak w całość i nazwali język mową praindoeuropejską. Prawdopodobnie wiele z języków, które figurują dzisiaj w Europie, wywodzą się z tej mowy. Wliczamy w to także nasz ojczysty język polski.
Czy prajęzyk naprawdę istniał?
Ze względu na to, jak wiele czasu minęło, nikomu nie udało się odtworzenie tego języka. Jednak jesteśmy pewni co do jednego. Wiemy, że naprawdę istniał w starożytności. Przykładem korelacji między wieloma językami są słowa takie jak mama lub noc, które w kilkudziesięciu mowach brzmią niemal identycznie.
Badanie genezy wielu języków doprowadziło naukowców do tego, że kilka tysięcy lat temu wiele plemion wędrowało. Prawdopodobnie dlatego język znany nam dziś jako praindoeuropejski rozprzestrzenił się po dwóch kontynentach. Ponieważ dawne ludy nieustannie wędrowały, prowadziły koczowniczy tryb życia, mieszały się z ludnością, którą napotkały na swojej drodze. W ten sposób pozostawiali swoją spuściznę językową wśród innych plemion.
Rozwój mowy
Mowa, którą znamy dzisiaj w Polsce przeszła naprawdę długi etap ewolucji. Od języka praindoeuropejskiego, po warianty prasłowiańskie, aż zawędrowała do nas w postaci dialektu lechickiego. Oznacza to, że nasza ojczysta mowa wywodzi się bezpośrednio ze średniowiecznej zachodniosłowiańskiej części dialektów. Pamiętajmy również o tym, że język nieustannie ewoluuje. Język współczesny różni się od tego z czasów Pierwszej Wojny Światowej. A ten z czasów wojny różnił się także od tego z czasów XVI wieku.